Таряаша Yбгэн

1 Урда сагта дялан гурбан наһатай Таряаша үбгэн һууһан гэлсэхэ. Тэрэ үбгэн Гүүн гэжэ хүбүүтэй, Гүүгэр гэжэ Һамгатай байба. Нэгэ үглөө эдеэлжэ һуухадаа, Гүүгэр һамгандаа иижэ хэлэбэ:

— Зүүдэн зүмни һамарба, наһамни охор бодобо ха. Урда залуудаа шамтай гэрлээгүй ябхадамни, эсэгэмни далайн урда биидэ гаргажа, шандаганда урьха табюулһан байгаа. Түүниие минии үхэмсэрэмни, Гүүн гэжэ хүбүүемни эрьежэ ерэхыень гаргаарай, — гэжэ.

Түүнэһээ хойшо* нэгэ хүды саг болоод, Таряаша үбгэн наһа бараба ха. Гүүгэр һамганиинь Гүүн хүбүүн хоёрын айл ахадүүеэ гультхажа, Таряаша үбгэнөө хэмтэ газартань хүргэбэ.


2 Хүбүүн эхэ хоер Таряаша үбгэнэй бэлдэһэн зөөшые эдеэд hyyбад ха. Гүүн Сээжэ гэжэ хүбүүниин эрэ болобо, тиихэдэнь эхэн Гүүн Сээжэ гэжэ хүбүүндээ харганаар номо, хабшалгаар годли хэжэ угэбэ. Тэрэ хүбүүниин ан гурввЬэ алажа эдижэ, хоолойгоо тзжээжэ һууба.

Гүүн Сээжэ гэжэ хүбүүн тиижэ ябаһаар бэеэ хүсэбэ, хүрин улаан шарайтай, хүрзын шэнээн шүдэтэй, эрэ бэшэ эрдэни, хүбүүн бэшэ хүдэри түрэбэ ха. Урайһаа ерэйэн шубууе хойшон гаргангүй, хойноһоо ерэһэн шубууе урайгшан гаргангуй харбажа унагаажа байба ха. Эхэнь хүбүүгээ хараагаад ехэ байба.


3 Нэгэтэ үглөө сайгаа уужа һуугаад, эхэнь хүбүүндээ иижэ хэлэ­бэ ха:

— Баабайшни үхэхэдөө хэлээ һэн: "Урда сагта баабаймнай да­лайн урайда биидэ шандаганда урьха табиһан байгаа, түүниие гаража эрьехэ байһан аад, эрьеэгүй наһаа барабаби. Хүбүүндэмни эрэ боложо бэеэ хүсэхэдэнь, хэлээрэй", — гэжэ. Мүнөө хүбүүмни эрэ боложо, гаршни ганзагаа уяха болобо, хулшни дүрөөдөө хүрэбэ. Баабайн залууһаан абаад яаһа барсараа эрьеэгүй юумыень эрьежэ ерэхэ болобош, — гэбэ.

— Яагаам яахаһам, — гэбэ Гүүн Сээжэ хүбүүн. Тиижэ хэлээд, айлһаан һайхан хүбүү хэлээд, түхөөржэ оробо ха. Эхэнь хүбүүмни холо газарта, уһанай угадан ошохонь гэжэ нэжээд хүхүүр хангайн хатууень нэрэжэ үгэбэ ха. Тиигээд морин бүринь эдихэ эдеэ ашажа үгэбэ.


4 Тэрэ хүбүүд яба ябаһаар ябаба, ошо ошоһоор ошобо. Тиижэ ябахядань, хойноЬоон хоёр хун хүсэжэ ерэбэ. Нэгэниинь мүндэгэр сагаан морьтой, мүнгэн ялагар эмээлтэй, хара торгон дэгэлтэй, хара утаһан бэһэтэй, козлов ялагар сабьятай, хоёр хара шодэндээ шэлтэйема, нүгөөдэнь шуһан зээрдэ морьтой, шунхатай эмээлтэй, сагаан торгон дэгэлтэй, сабьдар утаһан бэһэтэй, сагаан бараан шарайтайема хүсэбэд.

Нэрэ солоёо һуралсахадаа, тэрэ хүбүүн хэлэбэ:

— Гэлдэр баян торгоовойн Гэнэн Эрхэ хүбүүмби, — гэжэ. Нүгөөдэнь хэлэбэ:

— Харгуйда хани болһон, замда заас болһон Шуудай баянай Шуумар хүбүүн гээшэби, — гэжэ.


5 — Хаа хүрхэеэ ябанабта, Гэлдэр баян торгоовойн Гэнэн Эрхэ хүбүүн? — гэжэ Гүүн Сээжэ хүбүүн һураба ха.

— Далайн урда биидэ һуудаг Далай Баян хаани далан хүшэгьш саана hyyxa Дангир Шара абхайда хүүр үгэхэеэ гархамни. Таа хаа хүрхэеэ ябанабта? — гэбэ Гэнэн Эрхэ хүбүүн.

— Далайн урда биидэ гархамни, баабаяа урай залуудаа табиһан шандаганай урьха эргижэ ерэхэмни, — гэбэ Гүүн Сээжэ хүбүүн.

— Ямар иимэ тэнэг эрьгүү хүбүүдэбтэ? Аяар урдахи шандаганда табиһан урьхые эргихэмнай гэжэ ябаха. Тэрэтнай хатажа, үжэжэ арилһан юмэ бэшэ гү мүнөө болсоро? — гэбэ Гэнэн Эрхэ хүбүүн.


6 — Далан гурбан наһатай баабаймни мүнхэ наһандаа тулахадаа захиһан юмэ, тэрэ захяаен дүүргэхэмни гэжэ ябанабди. Харгүй холодонь, уһанай утадань эсээдшэ, үлдөөдшэ ябанабди, морьдоһоон аяга шупа абажа ууеыбди, — гэбэ Гүүн Сээжэ хүбүүн,

— Ямар эрьгүү юмэ хэлэнэбша? — гэбэ Гэнэн Эрхэ хүбүүниинь. Тиижэ ябаһаар далайяа эргидэ хүрэбэд. Таряаша үбгэнэй Гүүн Сээжэ хүбүүн хэлэбэ:

— Нэжээд һомо дээшэнь харбаад, нэжээд һомо доошонь харбаад далайяа гараебди, — гэжэ.


7 — Үхэһэн эсэгэеэ хэлэнэбша нэжээд һомо дээшэнь, нзжээд һомо доошонь харбая гэжэ, — гэжэ хэлээд. Гэнэн Эрхэ хүбүүн мориёо минаягаараа шаб байсаран һабаад, далай руу харайлгажа оробо. Ашаһаи юумаяа барни алдаад, далайн долгиндо һабагдаад, уһа руу утуй болсороо ороод, ядаа гэжэ мориноо һайндац гараба. Таряаша үбгэнэй Гүүн Сээжэ хүбүүн хэлэбэ:

— Даида дээрэ газарша хэрэгтэй юм, далайда уһаша хэрэггэй юм, — гэжэ.

Тиижэ хэлээд, өөрөө уһан өөдэ ошоод, нүхэрөө yha руу оруулаад, оломынь олоод, амарханаар уһаяа гараад ябаба.

Тиижэ ябахадань, Далай Баян хаанай дабхар сагаан үргөөг харагдаба. Таряаша баянай Гүүн Сээжэ хэлэбэ:


8 — Энэ хаанай зүүн нюдэниинь багыемаһым, баруун нюдэниинь ехыемаһым, — гэжэ.

Тиихэдэнь Гэлдэр баян торгоовойн хүбүүн харааба;

— Хүнэй хараа барааеншье хараа үзөөгүй аад, хамар доро хахархай аман байна гэжэ дэмээ дэмээгээр 6ү дуугара, — гэбэ.

Тиижэ ябаһаар Далай Баян хаанайда хүрэбэд. Далай Баян хаан Гэлдэр баян торгоовойн хүбүүниие ундэр сагаан үргөөгтөө оруулба. Гүүн Сээжэ хүбүүниие хоёр нүхэртэйень малаа байдаг отогто оруулба.

Гэнэн Эрхэ хүбүүн сагаан мүнгэн остоолдонь һуужа сайлжа, улаан мүнгэн остоолдонь һуужа ундалжа, малайжа һууба ха. Да­лай Баян хаан һураба:


9— Хаа хүрхэеэ ябаябта? — гэжэ.

— Бэемни хүргэнэй мүрөөр, бэһэмни худайн мүрөөр ябана, — гэжэ Гэнэн Эрхэ хүбүүн харюусаба.

Тиихэдэнь Дзлай Баян хаан хэлэбэ:

— Хара түмэрэй хатууень зөөлэйень дабтажа мэдэхэ юмэ, хариин хүбүүе туршажа һайн мууень мэдэхэ юмэ, — гэжэ.

Таряаша бзянай Гүүн Сээжэ хүбүүниие марташхана. Далан хүшэгын саада тээ һууһан Дангир Шара абхай мэдээндээ мэдэжэ, ухаандаа ухажа Гүүн Сээжэ хүбүүндэ эдеэ хоол үгэхэ гэжэ һанаба ха. Алтан сараар амтата улаан сай, хоёр амтата бөөн, долоон шүхэр шабага бэлдээд, Шэгэшхэн барлагтаа хэлэбэ: "Энэ эдеэ угаа хойто малай отогто hyyhaн хоер хүбүүндэ абаашша үг", — гэжэ. Нэгэ багтай шэбшэн хэлэбэ:


10 — Энэ эдеэгээ үгөөд. Һураарайш: "Ехэ хара далашг эрьеэрээ дүүрэн дундыень, тэнгэртэ һара наран хоёрой мүргүйе, тэнгэридэхи долоон үбгэн барандаа г╟, зариманиин гү? — гэжэ. — Таанар уһанай утада, газарай холодо ябаһан юумэдүүд байната, ябажа ябхадаа мэдээбэйт?" — гэжэ.

Шэгэшхэн басаган барлаг зуураа алтан саратай сайень дунда орсорон уугаад, нэгэ бөөнгиин эдеэд, долоон шүхэрһөөн нэгээень эдеэд, тэрэ хүбүүндэ үгэхэдөө хэлэбэ:

— Танда гүй гуйһөөр эдеэ асаржа ерэхэдээ, зарьмыен атхабаб, зарьмыен гээбэб, — гэжэ.


11 Гүүн Сээжэ хүбүүн һураба:

— Энэ эдеэ угаа хэк хүн эльгээбэб? — гэжэ.

— Дангир Шара абхай. Тиижэ хэлээд, эдеэ угаагаа үгэбэ.

— Танаһаа иимэ юума һураха гээ һэн: "Ехэ хара далайн эргеэрээ дүүрэн дундыень, тэнгэриин hapa наран хоёрой мүр улагүйень, тэнгэридэхи долоон үбгэдүүд баран тома гү, али зариманиин гү". — гэжэ.


12 Гүүн Сээжэ хүбүүн хэлэбэ:

— Ехэ хара далайн эргиһээн ехэ дунда оршоо гээрэйш, тэн­гэриин һара наран хоёрой һарайн утархай мүртэй гээрэйш, тэн­гэриин долоон үбгэнэй нэгэниин үгүй гээрэйш, — гэжэ.

Шэгэшхэн барлаг басаган амяа ядасараа гүйжэ ерээд, Дангир Шара абхайда хэлэбэ:

— Тэнгэриин долоон үбгэнэй нэгэниин үгүй болшоо гэнэ, hapa наран хоёрой һарань утархайдаа* оршоо гээрэйш, ехэ хара далай эргиһээн ехэ дунда оршоо гээрэйш гэнэ, — гэжэ.

Дангир Шара абхай Шэгэшхэн барлаг басагани голиин таһара сохибо: "Эльгээһэн эдеэеымни яахаяа эдибэбши?" — гэжэ байжа.


13 Далай Баян хаан үглөөниин ядаа гэжэ һанажа, Шэгэшхэн барлаг басагаа эльгээбэ:

— Ошо, мали отогдохи һарьмай дэгэлтэй, һарьһан годоһотой хүбүүе ерхэ гэжэ.

Шэгэшхэн барляг малай отогто гүй гүйһөөр ошобо ха. Газаань хүрээд, хайтирба;

— Һарьмай дэгэлтэй, һарьһан годоһотой хүбүүн! Хаан баабай шамайе ерхэ гэнэ, — гэжэ.

Таряаша үбгэни Гүүн Сээжэ хүбүүн малиии отогһоо гаржа ерэжэ, хаалда ошобо ха. Түмэн дабхар сагаан үргөөгтэнь оржа, хаани мэндээр мэндэшэлбэ, хатани дорообоор дорооболбо. Далай Баян хаан эандан татажа һууба.


14 — Хаанаһаа хайшаа, хааиа хүрэхээр, юун хэрэгээр ябаһан хүн байнабши? — гэжэ.

— Далайн хойто бэеын Таряаша үбгэни Гууи Сээжэ гээшэ хүбүүнби, бэемни хүргэни мүрөөр, бэһэмни худайн мүрөөр яба-ба, — гэбэ Гүүн Сээжэ хүбүүн.

— Далайн хойто бэеын Таряаша үбгэнтэй урай залуудаа абани сэрэгтэ хамтадаа ябагша һэмди. Абада мэргэн, архида номгон хүн ябаһан юма. Абани сэрэгтэ ябажа ябхадаа, хорин табан наһандаа, хольшор бардам ябхадаа, эдир залуу наһандаа хольшор бүтэ бэһэдээ андалдаа һамди. Тэрэ мүнөө ержэ, үhөө сайһан, үе можоһони хойно ержэ тудаһымии? — гэжэ уурлажа, оошоо ехэ булхайлгажа, астаяа улаан сайе уужа һууһан алтан сараяа аяар тэрэ шүдэшбэ ха. Тиигээд нэгэ хүды болсоронь абяагүй һуугаад хэлэбэ:

— Хара булаһы дабтажа мэдэхэ, хариин хүбүүнэй хүшын туршажа мэдэхэ гэлсэхэ юм.


15 Тиижэ ерээд удаалагша Улаан баатартаа хэлэбэ:

— Дангир Шара абхайн түрөөд гурба хоноод байхадань, гунан үхэр алааһамби, тэрэ үхэрэй хатаамал мяха асараад шануул, — гэжэ.

Удаалагша Улаан баатар гунан үхэрэй хатамал мяха шануулба. Хатамалаа болоходонь, арбан ехэ тэбшэдэ тэбшэлбэ. Тэрэ арбан тэбшэ мяхайе хошоод хүн ядаа гэжэ асаржа табибад. Далай Баян хаан хэлэбэ:


16 — Зай, хүбүүд, Дангир Шара абхайе түрөөд гурба хоноод байхадань, гунан үхэр алаһан юмаби, тэрэ мяхан хорин табан жэлдэ хатаалгаһан байна. Энэ мяха эрхэйн шэнээгээр эсхэжэ, албата зондомни хубаажа үгэгты, нэгэ адляар, ехэ багагүйгөөр, — гэбэ.

Гэлдэр баян торгоовойн Гэнэн Эрхэ хүбүүн хара утаһан бэһэдэз һубарижа ябаһан алтан хуйтай хотигоо гаргаба. Таряаша үбгэни Гүүн Сзэжэ хүбүүн һариһан годоһоноо түреэдэн хэжэ ябаһан модон эшэтэй хотигоёо гаргаба. Тишээд байхада ши захала, ши захала гэлсэжэ нэгэ хэды хүды байбад.


17 Далан Баян хаан араяа барабаан сохижо, амитан зойгоо гультхаба, үбэрөө барабаан сохижо, үй түмэн зоноо суглуулба. Хоёр һухай улаан хүбүүд бэе бэеэ урдаһаа хаража байбад. Таряаша үбгэни Гүүн Сээжэ хүбүүн захалаад отолбо, отолһон газараа ото эсхэбэ, дараһан газараа таһа эсхэжэ байба.

Гэлдэр баян торгоовойн Гэнэн Эрхэ хүбүүн хэлэбэ:

— Үй, ямар зөөлэхэн мяханби, — гэжэ отолно, хотигоёо эрэни ялайсаран хүрөөдэнэ, сараашье гарганагүй, мяханиии ямар юумын хубилгаам гэжэ уур ехэ уурлана, оошоо ехээр булхайба.


18 Таряаша үбгэни Гүүн Сээжэ хүбүүндэ тэбшэтэй мяханаа нутов тээ байгаад дугтарна:

— Ши хотигоймни абалааш, хотигоороо дундууршани ходо хатхахаб, — гэжэ байжа.

Тиихэдэн Далай Баян хаани удаалагша Улаан Баатар хэлэбэ:

— Хаан баабайн хэлэһэниие дуулаагуйш! Хара булаһи дабтажа хатуу зөөлэйень мэдэхэ, хариин хүбүүни муу һайень туршажа мэдэхэ гэжэ. — Муу хүбүүн аад, мохой хотиго аад, муу хүбүүн түрэһэнее, мохой хотиго абаһанаа яа гээбши? — гэжэ баряад тульхээд, гаэаа гаргашхэбэ.

Гулдар баян торгоовойн Гэнэн Эрхэ хүбүүн амитан зонһоонь эшэһэн гутаһандаа Далай Баян хаани малый отогто хара утаһая бэһээрээ боожо үхэжэ одоно.


19 Таряаша үбгэни Гүүн Сээжэ хүбүүн газааһаа орожо ерэжэ, хорин табан жэлдэ хатааһан хатаамали эрхэйн шэнээгээр эсхэжэ хубааяса, албата зондонь бага ехээнь илгангүйгөөр, нэгэшье хүндэ дутаангүйгөөр хубаажа үгэбэ.

Тиихэдэнь Далай Баян хаан хэдэбэ:

— Һанаһанаа бүтээхэ, харбаһанаа бариха, һайн эрэ түрэһэнөө түрүүнэй туршалганда харуулбаш. Хоёрдохи туршалганда хэргэнэбштаа, хүйхэр, — гэжэ мэшэд-мэшэд гэжэ неэжэ һууба ха.

Тиижэ ерээд хэлэбэ;

— Үглөө уур сүүртэ бодожо яба. Шанха баруун эүг тээшэ опюхош. Барууни эреэн тайгада ябхадашни, ехэ хара баабгай золгохо. Тэрэ хара баабгайн наһа һуража асара, — гэжэ.


20 Таряаша үбгэни Гүүн Сээжэ хүбүүн хаишан гэжэ таигын хара баабгайн наһайнь һуража ерэхым, хара баабгайда эдюулэнгүйгөөр гэжэ арга шүүбэреэ бэдэржэ, гайхажа, тагнажа, унтангүй хэбтэнэ. Тиижэ хэбтэсэрэнь, үүдэниин неэгдэбэ. Таряашан үбгэни хүбүүн иимэ орой болоһон хойло хэн ябаха юмэби гэжэ гайхан тагнан хэбтэбэ. Хүүни хажуудань ерхэдэнь, һураба:

— Энэ оржо ерэһэн хэмшэ? — гэжэ.

— Далай Баян хаани далая хүшэгэйн саадахи Дакгир Шара абхайби. Шамда харгуйда эднлэ хүнэһэншни энэ холбоо уута соо. Хоёр бөөнгөө хара баабгайдаа хүрэхэ болходоо хоёр зэмээ дээрээ хадаарайш, тиибэлшни наһаа хэлэхэ, — гэжэ хэлээд, Далай Баян хаани Дангир Шара абхай гаржа ошоно.


21 Гүүн Сээжэ хүбүүи гайхан тагнан, ойндоо олон юма оруулан, эргилдэн урбалдан унтаба.

Үглөөниинь болходонь, үүр сүүртэ бодоод, гүлдэгар зээрдэ морёо бapяад шунхата эмээлээ тохоод, тайгын хара ехэ хара бааб­гайн наһа һурахам гэжэ зорин дүхэн ябаба.

Ехэ хара баабгайдаа хүрэхэ болходоо, хоёр бөөнгөө нөөхи уута сооһань абажа, хоёр зэмэг хадаба. Тиигээд ехэ хара баабгайе үүдэн-дэнь ошоод хайтирба:

— Ехэ хара баабгай, гapahaap худы наһатай болбобши, хэлэ, — гэжэ.

Тиихэдэнь хара баабгай гарша ерээд, xapahaap yxaa солоогоо алдан хэлэбэ:


22 — Хоёр толгойтой хохимойдо, гурбан толгойтой юма үзээгүйб. Ай, бурхан, ай, заяан! Ерэн долоотой болооб, иимэ юумэ үзээ­гүйб, — гэжэ хэлээд, хара гэртээ гүйжэ оршобо.

Таряашан үбгэни Гүүн Сээжэ хүбүүн гүдэргээ эрьеэд, морёо сохежо харайлгажа ерэбэ.

Далай Баян хааидаа үндэр сагаан үргөөгтэнь орожо хэлэбэ:

— Тайгын хара баабгай ерэн долоотойб гээ. Тиихэдэнь Далай Баян хаан хэлэбэ:

— Хоёрдохи туршалганда һанаһанаа хүсэбэш, харбаһанаа барибаш. Һайн эрэ түрэһэнөө амитан эондо харуулбаш. Гурбадахи туршалга иимэ: түмэн дабхар үргөөгни далайн эрги дээрэ байна, далай гарахыемни түмэр хүүргэ барижа үгэ, — гэбэ.


23 Таряаша үбгэни Гүүн Сээжэ хүбүүн бэрэшье ехээр гайхашаба, тагнаба: хайшан гэжэ түмэр хүүргэ далай дээгүүр барихаби, үдэшэ болходонь ехээр һанаашархаба, шэбшэжэ, шүүбэриеэ бэдэржэ, унтангүй хэбтэбэ.

Далай Баян хаани Дангир Шара абхай 6ahaa ороод ернэ. Гүүн Сээжэ хүбүүн һураба:

— Баабайшни далай дээгүүр түмэр хүүргэ бариха гэнэ. Яахя хэргэхэ хүнби? — гэжэ.

Тиихэдэнь Дангир Шара абхай хара торгон палаадаа үтэжэ хэлэбэ:

— Энээгүүрээ газаа гараад гурба дахин һэбеэрэйш, толгоёо дохин байжа, хэлэжэ байжа; "Хара далай, хахаржа үгэ, хара түмэр хүүргэ, бүтэжэ үгэ!" Тиихэдэшни хара түмэр хүүргэ болохо, — гэжэ.


24 Үглөөниин, үүр сүүртэ Гүүн Сээжэ хүбүүн бодоод, харя далайн эрги дээрэ ошоод, хара торгон палаадаараа гурба дахин һэбинэ. Хара далайн хахаржа, хара түмэр хүүргэ бүтэжэ үгэбэ.

Далай Баян хаан түмэн дабхар үргөөгһөөн гаржа ерээд хэлэбэ: — һарьмай дэгэлтэй, һарьһан годоһотой болоо һааншье, һайн эрэ түрэһэн байнаш. Бэешни хүргэн, бэһэшни худа болходоо хүүргүй байна, — гэжэ. Тиижэ ерээд араяа алтан барабаан сохижо, амитан эоноо суглуулба, үбэрэй мүнгэн барабаан сохижо, үй түмэн зоноо гультхаба. Болдогоор хэмнэн мяха гаргаба, боошхоор хэмнэжэ архи гаргаба, тиижэ ерээд далан хүшэгын саана һууһан Дангир Шара абхаймни хүйтэ сүйтэ хүниинь ерээ гэжэ найр зугаа хэбэ.


25 Амитан зониин болдоги шэнээн мяхайн шүдэлдэжэ бзйжа зугаа хэбэд, нуури шэнээн архидань ойможо байжа зугаа хэбэд. Юһэ хоносорон найрлажа, арбадахи хоногтоо арай гэжэ тарабад.

Далай Баян хаан басага хүргэндөө адуу малаа утархайень үгэбэ, алта мүнгэнөө хахадыень үгэбэ, албата зоноо дуртай улаһыень эльгээлсэбэ.

Басага хүргэниин гол гэжэ туужа, горхон гэжэ ундалуулжа, гэртээ харижа ерэбэд.

Таряаша үбгэни Гүүгэр сагаан һамган юумайн холоһоо мирлажа харагдахадань, холтоһон хушалгата отогһоо гаража ерэжэ хаража байба. Гүүн Сээжэ хүбүүгээ танингуй байба.


26 Далай Баян хаани Дангир Шара абхай хара торгон палаадаараа гурба дахин, һэбибэ. Тиихэдэнь огторгодо тулама орой сагаан үргөөг бодобо. Үбгэн һамган хоёр тэрэ үргөөгтөө орожо байбад. Дангир Шара абхай остоолоо тотхожо, мүнхэ шүхэр эдеэ бэлдэбэ, алтан шэрээ табижа, амтатай шүхэр эдеэ табиба, эреэн мүнгэн шэрээ тогтоожо, унданай хатууенъ табиба. Шадар зоноо суглуулжа, шанарта зугаа хэбэ. Таряаша үбгэни Гүүгэр сагаан һамганиин баяртай, бодоод, бодоһоноо мэдэнгүй, һуугаад, һууһанаа мэдэнгүй байба.

Старик Таряша

1 В давнее время, говорят, жил старик Таряша, семидесяти трех лет. Имел он жену Гугэр и сына Гун. Однажды утром, сидя за чаем, старик говорит своей жене Гугэр:

- Сны мои стали путаными, видно, жизнь подходит к концу. Когда я был молодым, не был еще женат на тебе, по просьбе отца расставил на том берегу моря силки на зайцев. Когда я умру, пошли сына Гуна проверить их

Спустя некоторое время старик Таряша умер. Его жена Гугэр с сыном Гуном собрали всех своих родных и близких и похоронили старика Таряшу [70].

2 Мать с сыном жили запасами, заготовленными стариком Таряшей.

Когда сын Гун Сэжэ подрос, мать смастерила из ветви кустарника лук, а из прутьев стрелы. Стал сын добывать зверей, тем и кормились.

Тем временем Гун Сэжэ возмужал. У него было румяное лицо, зубы с лопату - не мужчина, а сокровище, не мальчик, а муж. Не пропуская на север птиц, прилетевших с юга, а с севера прилетевших птиц, не пропуская на юг, сбивал их [метким] выстрелом. А мать все ругала сына.

3 Однажды за утренним чаем мать говорит сыну:

- Отец твой перед смертью сказал: "Давным-давно по просьбе отца своего на том берегу моря я расставил силки на зайцев. Должен был проверить их, но не успел до конца своей жизни. Передай [это] моему сыну, когда он станет настоящим мужчиной". Теперь, сын мой, стал ты мужчиной, руки твои могут завязывать тороки, а ноги можешь вдевать в стремена [71]. Что отец твой с молодости до конца своей жизни не выполнил, тебе придется [сделать] - съездить и проверить.

Так сказала [она].

- Так и быть, - сказал Гун Сэжэ. После этого позвал одного красивого юношу из своего улуса и стали собираться. "В дальний путь сын мой собрался, длинные реки впереди", - решила мать и каждому из них отдала по бурдюку самого крепкого архи. На каждого коня навьючила еды.

4 Те парни все едут, едут и едут, все скачут, скачут и скачут. Вдруг догоняют их два человека. Один из них на гладком белом коне, в седле из блестящего серебра, в дэгэле из черного шелка, подпоясанном шелковым черным кушаком, в блестящих кожаных сапогах, с черными глазами и в очках. А у другого - конь ярко-рыжий, седло с красной отделкой, дэгэл из белого шелка, кушак из светлого шелка, лицо светлое, чуть смугловатое. При знакомстве, когда стали спрашивать кого как зовут, тот парень сказал:

- Я сын богатого торговца Гэлдэра, зовут меня Гэнэн Эрхэ.

Другой говорит:

- Я тот, кто стал другом в пути, кто стал советчиком в дороге, сын богача Шудая по имени Шумар.

5 - Далеко отправились, Гэнэн Эрхэ, сын богатого торговца Гэлдэра? - спрашивает Гун Сэжэ.

- Еду к Далай Баян-хану, который живет по ту сторону моря, договориться о свадьбе с его дочерью Дангир Шара-красавицей, живущей за семьюдесятью занавесями. А вы куда едете? - спросил Гэнэн Эрхэ.

- На ту сторону моря. Отец в молодости там расставил силки на зайцев, хочу их проверить, - ответил Гун Сэжэ.

- Какие же вы глупые, недогадливые! Едут проверять давным-давно расставленные силки на зайцев. Неужто за столько лет они не сгнили и не превратились в прах? - сказал Гэнэн Эрхэ.

6 - Мой семидесятитрехлетний отец перед смертью дал такой наказ, едем его выполнять. Позади нас дальняя дорога и длинные реки, мы устали, проголодались, давайте нацедим по чашке крови наших коней и выпьем [72], - предложил Гун Сэжэ.

- Какую глупость ты говоришь! - сказал Гэнэн Эрхэ.

Тем временем они добрались до берега моря. Гун Сэжэ - сын старика Таряши - предложил:

- Давайте море перейдем, пустив по одной стреле вверх, по одной вниз.

7 - Какую ты чепуху несешь [73] - по одной стреле пустить вверх, по одной - вниз, - сказал Гэнэн Эрхэ, ударил коня кнутом и заскочил в море. Утопил все навьюченное, от удара морской волны он совсем было скрылся под водой, но его спас верный конь.

Сын старика Таряши Гун Сэжэ сказал:

- На земле нужен знающий местность, а на море - знающий воду.

Сказал он так, сам поехал вверх по берегу, а друга послал вниз по берегу, и, найдя брод, они спокойно переплыли море.

Поехали дальше и увидели многоэтажный белый дворец Далай Баян-хана. Сын старика Таряши Гун Сэжэ сказал:

8 - У этого хана левый глаз меньше, а правый - больше.

Тогда сын богатого торговца Гэлдэра разозлился на него:

- Еще не увидев человека, не зная, какой он из себя, не мели всякой чепухи только потому, что у тебя под носом болтливый рот!

Тем временем они подъехали к дворцу Далай Баян-хана. Далай Баян-хан пригласил сына богатого торговца Гэлдэра в высокий светлый дворец, а Гун Сэжэ вместе с двумя другими спутниками отправили на скотный двор.

Гэнэн Эрхэ сидел и блаженствовал: сидел он за белым серебряным столом и попивал чай, сидел за золотым столом и жажду свою утолял.

9 - Куда путь держите? - спрашивает Далай Баян-хан.

- Сам я еду дорогой жениха, а кушак мой предназначен для свата, - ответил Гэнэн Эрхэ.

- Крепость и мягкость железа узнают при ковке, а хорошее и дурное в чужом человеке узнают во время испытаний, - сказал [хан].

Про Гун Сэжу, сына старика Таряши, совсем забыли. Только красавица Дангир Шара, сидящая за семьюдесятью занавесями, умом поняла, разумом рассудила и решила накормить Гун Сэжу. Налила она в золотую чашу вкусного чаю, положила два сладких хлебца и семь кусочков сахару и сказала служанке Шэнэшхэн:

- Эту еду и питье отнеси на скотный двор, тем двум парням.

Подумав немного, добавила:

10 - Передавая эту еду, спроси: полны ли [водой] берега великого черного моря или [наполнены] наполовину? Видны ли на небе следы луны и солнца? На месте ли все семь небесных старцев [74] или только их часть? Ведь вы проехали длинные реки, земные дали, в пути-дороге наверняка приметили?

По дороге служанка Шэгэшхэн отпила чаю из золотой чаши, съела один хлебец и из семи - один кусочек сахару. Передала [остальное] тому парню и сказала:

- Я бегом бежала к вам с едой, немного пролила, что-то, может, и выронила.

11 Гун Сэжэ спросил:

- Кто отправил тебя с этой едой и питьем?

- Красавица Дангир Шара.

Подавая еду-питье, она добавила:

- Велела спросить: полны ли [водой] берега великого черного моря или [наполнены] наполовину? Видны ли на небе следы луны и солнца, на месте ли все семь небесных старцев или только их часть?

12 Гун Сэжэ ответил:

- Скажи, что [вода] великого черного моря упала до середины своих берегов, скажи, что [из двух светил] небесных - луны и солнца - заметна только одна половина луны, скажи, что из небесных семи старцев нет одного.

Служанка Шэгэшхэн прибежала запыхавшись к красавице Дангир Шара и сказала:

- Говорит, что из небесных семи старцев нет одного, велел передать, что [из двух светил] небесных - луны и солнца - луны только половина осталась, а вода великого черного моря упала до середины [своих берегов].

Красавица Дангир Шара крепко отхлестала ее, приговаривая: "Зачем ты съела отправленную мной еду?"

13 Далай Баян-хан лишь назавтра вспомнил [о других гостях] и отправил служанку Шэгэшхэн.

- Иди на скотный двор и позови парня в нагольном тулупе и в сыромятных унтах.

Бегом побежала служанка Шэгэшхэн к скотному двору и, не заходя, крикнула:

- Парень в нагольном тулупе, в сыромятных унтах, выходи! Хан-отец требует к себе.

Сын старика Таряши Гун Сэжэ вышел со скотного двора и направился к хану. Заходит он в многоэтажный светлый дворец, приветствует так, как подобает приветствовать хана, здоровается так, как подобает здороваться с ханшей. Далай Баян-хан сидел и перебирал сандаловые четки.

14 - Откуда будешь и куда направился? По какому делу идешь?

- Я сын старика Таряши с северной стороны моря, зовут меня Гун Сэжэ. Сам я ехал дорогой жениха, и кушак мой предназначен для свата, - ответил Гун Сэжэ.

- Знал я в молодости Таряшу с северной стороны моря. Мы вместе бывали на облавной охоте. Был он на охоте метким, а в питье архи - сдержанным. На охоте, в двадцать пять лет, мы, гордые и молодые, с радостью обменялись своими кушаками. Вот теперь напоминают мне об этом сейчас, когда голова моя поседела, а ноги плохо стали ходить, - злится хан, вздуваются у него желваки. Бросил он в сторону свою золотую чашу, из которой пил густой чай. Сидел он молча некоторое время и потом опять заговорил:

- Говорят, крепость стали узнают при ковке, силу чужого человека узнают при испытаниях.

15 После этого сказал своему первому батору Улану:

- На третий день после рождения красавицы Дангир Шара я заколол трехгодовалого бычка. Вели принести и сварить сушеное мясо того бычка.

Под присмотром батора Улана сварили сушеное мясо трехгодовалого бычка. Когда мясо сварили, разложили его на десяти больших деревянных блюдах. Каждое блюдо еле-еле поднимали два человека. Поставили их [перед гостями]. Далай Баян-хан сказал:

16 - Ну, парни, на третий день после рождения красавицы Дангир Шара я заколол трехгодовалого бычка, и мясо его сушилось двадцать пять лет. Разделите это мясо поровну для моих подданных, чтобы каждому досталось по кусочку с большой палец - ни больше, ни меньше.

Сын богатого торговца Гэлдэра Гэнэн Эрхэ вынимает свой нож из золотых ножен, висевших на черном шелковом кушаке. А сын старика Таряши Гун Сэжэ вытаскивает свой нож с деревянным черенком из голенища сыромятных унтов. Потом немного поспорили - кому из них начинать первым.

17 Далай Баян-хан ударил в северный барабан, собрал свой народ, ударил в южный барабан, созвал много людей. А два здоровых парня сидят и переглядываются между собой. Сын старика Таряши Гун Сэжэ первым начал разрезать мясо: как проведет [ножом] - так и отрежет [кусок мяса], как надавит - так отсечет.

Сын богатого торговца Гэлдэра - Гэнэн Эрхэ - сказал:

- Ой, какое мягкое мясо! - и принялся разрезать: так пилил - острие ножа заблестело, а даже следа никакого не видно [на мясе]. "Что за странное мясо!" - злится он, вздуваются его желваки.

18 Стал ругать сына старика Таряши - Гун Сэжу, сидящего напротив его за блюдом:

- Ты заколдовал мой нож, вот этим же ножом проткну тебя насквозь.

Тогда первый батор Далай Баян-хана - Улан - сказал:

- Ты разве не слышал слова хана-отца? Крепость и мягкость стали узнают при ковке, хорошее и дурное в чужом человеке узнают при испытаниях. А что ты хотел? Раз ты сам парень плохой, то и нож у тебя тупой. Коль родился таким плохим парнем, то и носи тупой нож, - сказал он, схватил его и вытолкнул во двор.

Сын богатого торговца Гэлдэра - Гэнэн Эрхэ - от стыда и такого позора перед людьми пошел на скотный двор хана, чтобы удавиться своим черным шелковым кушаком.

19 Сын старика Таряши - Гун Сэжэ - разрезал мясо, сушившееся двадцать пять лет, на кусочки с большой палец и раздал всем, кто был там, не пропустив ни одного, не обделив никого - ни малого, ни большого.

Тогда богатый Далай-хан сказал:

- Первое испытание показало, что ты родился настоящим мужчиной, можешь исполнить задуманное, поймать подстреленное. Что покажешь при втором испытании, удалец? - улыбается, посмеивается он.

А потом говорит:

- Завтра с зарей встанешь и пойдешь прямо на запад. В западной пестрой тайге [75] встретишь большого черного медведя [76]. Узнаешь, сколько ему лет, и приведешь его.

20 Сын старика Таряши - Гун Сэжэ - не спит всю ночь, лежит, тревожится и печалится, как узнать, сколько лет таежному медведю и вернуться живым. В это время открывается дверь. Сильно удивляется сын старика Таряши, кто же может так поздно прийти. Когда кто-то подошел к нему [в темноте], он спросил:

- Кто это вошел?

- Я, живущая за семьюдесятью занавесями, дочь богатого Далай Баян-хана - Дангир Шара. В мешке [77] принесла тебе еды на дорогу. Когда подойдешь к месту встречи с могучим медведем, поставь на оба плеча по круглому хлебу, тогда он скажет, сколько ему лет, - сказала дочь Далай Баян-хана - красавица Дангир Шара - и вышла.

21 Сильно удивляется Гун Сэжэ, разные мысли лезут ему в голову, ворочался-ворочался и уснул.

Наутро, с зарей он привел своего худого рыжего коня, накинул на него седло, украшенное драгоценными камнями, и отправился узнать, сколько лет могучему таежному медведю.

Подъехал к его берлоге, достал из кожаного мешка два круглых хлеба, поставил их на оба своих плеча. Потом стал у входа в берлогу и крикнул:

- Могучий медведь, скажи, сколько тебе лет от роду?

Вышел медведь, как увидел [Гун Сэжу], чуть с ума не сошел:

22 - Среди двуногих не видел трехголовых. Ай, бурхан, ай заяан! Девяносто семь лет живу, но такого не видел, - сказал и забежал в свою темную берлогу. А Гун Сэжэ, сын старика Таряши, развернулся, ударил своего коня и прискакал обратно.

Зашел он в высокий светлый дворец Далай Баян-хана и сказал:

- Таежный медведь говорит, что ему девяносто семь лет.

Тогда Далай Баян-хан говорит:

- И во втором испытании исполнил задуманное, поймал подстреленное, показал всему люду-народу, что ты настоящим мужчиной родился. Третье испытание будет такое: многоэтажный мой дворец находится на берегу моря. Построй железный мост, чтобы я мог перейти море.

23 Еще больше запечалился, задумался сын старика Таряши - Гун Сэжэ, как же ему построить железный мост через море. Когда настал вечер, лежит, не может уснуть, сильно беспокоится, все думает, как [выполнить задание].

Снова дочь Далай Баян-хана - красавица Дангир Шара - входит. Гун Сэжэ говорит ей:

- Отец твой велит построить железный мост через море. Как мне быть?

Тогда Дангир Шара подала ему черный шелковый платок и говорит:

- Выйдешь с платком [из дому], взмахнешь им три раза и попросишь с поклоном: "Раздвинься, черное море, появись, крепкий железный мост". Тогда протянется крепкий железный мост.

24 Наутро Гун Сэжэ встал с зарей, вышел на берег черного моря, взмахнул три раза черным шелковым платком Черное море раздвинулось, и вырос крепкий железный мост.

Далай Баян-хан вышел из своего многоэтажного дворца и говорит:

- Хотя ты в нагольном тулупе и сыромятных унтах, но [вижу], родился ты настоящим мужчиной. Нет слов, ты достоин стать зятем, а кушак твой предназначен для сватов.

Потом ударили в северный золотой барабан - собрали свой народ, ударили в южный серебряный барабан - созвали много людей. Горы мяса выносили, архи бочками выкатывали - и начали пир-гуляние справлять в честь прибытия милого суженого красавицы Дангир Шара, живущей за семьюдесятью занавесями.

25 И запировал люд-народ. Горами мяса перекидывались, веселились-гуляли они, в озерах архи купаясь, веселились-гуляли они. Девять дней пировали, на десятый кое-как разошлись.

Далай Баян-хан отдал дочери половину своего табуна, скота, половину своего золота и серебра, из подданных отправил с нею всех, кто пожелал Дочь с зятем в пути пускали [свой скот] пастись в долинах, из рек поили, так прибыли они домой.

Когда жена старика Таряши, седая Гугэр, издали заметила, что кто-то приближается, вышла из юрты, покрытой корой, стала вглядываться. Она не узнавала своего сына Гун Сэжу.

26 Дочь Далай Баян-хана - красавица Дангир Шара - три раза взмахнула черным шелковым платком - вырос светлый высокий дворец, в небеса упирающийся. Муж с женой вошли в этот дворец. Красавица Дангир Шара установила серебряный стол и накрыла разными сладостями; установила золотой стол и накрыла крепкими напитками, накрыла свой стол вкусной едой. Собрали гостей с ближних мест и устроили большой пир. Жена старика Таряши, седая Гугэр, не могла нарадоваться: стояла, не замечая, что стоит, сидела, не замечая, что сидит.

Поделиться —
На нашем сайте собрана большая коллекция сказок на разных языках.

Проект “Байкальские сказки” создан в 2015 году для детей и их родителей, которые любят и читают сказки!

При копировании материалов ссылка на источник обязательна.

Мобильная версия

Яндекс.Метрика