Хаанай бага хат ан алтан сээжэтэй хyбyyн хоёр

1 Эртэ урда сагnа нэгэ баян хүн байһан ха. Тэрэ баян ганса басагатай байһан гэхэ. Тэрэ басаганиинь гурбан алтан шагайтай байһан ха. Тэрэ алтан шагайгаараа наададаг. Нэгэтэ тэрэ баян хүнэй ябажа ябатарань, нэгэ щолмос һамган ойронь ерээд лэ:

— Би шамайе эдинэб, — гзбэ. Тиихэдэнь баян хэлэнэ ха:

— Намайе бу эдииштаа, гансал басагайм эдииштаа, — гэжэ.

— Хайшан гээд басагайш эдихэл хумби?

— Зай, эндэ нэгэ хоногшын газарта, үшөө саашаа гурба хоногшын газарта ошоод, хүлеэжэ байгаарай. Tүpүүн байһан буусадаа басаганайнгаа наададаг гурбан шагайенъ булажархихаб газарта. Тэ­рэ шагайень абаад байгаарай, бэдэржэ ерэхэ байха басагамни, Тии­хэдэнь барижа эдеэрэй, — гэбэ.


2 Тиигээд нүгөө буусадаа буугаад байхадаа, басаганиииь асууна:

— Аба, аба, алтан шагайм хаана бэ? Эжы, эжы, алтан шагайм хаана бэ? — гэжэ.

Тиихэдэнь абань хэлэнэ:

— Абаһаа 6ү асуу, эжышни мэдэхэ, — гэжэ.

Гурба хоноод байхадаа, тэрэ басаган адуундаа ерэбэ хазаараа барижа.

— ЗаЙ, ямар морин минии морин болохоб? — гэжэ адуун соогоо ороод асууна.

Тиихэдэнь нэгэ яяр дааган ерээд:

—Би болохоб, — гээ гэнэ.


3 Гурба дахин тэрэ дааган ерээ гэнэ. Тиихэдэнь лэ тэрэ даагые барижа гэртээ асараад, намжар хударгатай алтан эмээлээр эмээллэжэрхибэ. Тэрэ дааганиинь эмээл, хазаар, хударгаяа даажа ядажа, урагша хойшоо гуйбажа байгаа һэн ха. Даашагүй дангинын булад ташуур гээшэеэ дала руунь һэнжүүлһэн. Тиигээд лэ ябаба ха hөөpгөө зөөһэн газар руугаа.

Тиихэдэнь морин һурана:

— Хаана ошожо ябана гээшэбши? — гэжэ.

— Наададаг шагаймни үгы, бэдэржэ түрүүнхи буусадаа ошохомни, — гэнэ басаган.

— Үгы, тиимэ бэшэ. Нэгэ шолмос һамган эдихэм гэхэдэнь, басагыем эдихэш гэжэ абаш хэлэһэн байна. Тиигэжэ шолмос һамгатай хэлсээд, шагайеш булаһан байна. Тэрэ шагай гээшэш шолмос һамганай гарта байна, — гэжэ мориниинь хэлэнэ ха.


4 — Тиигээд яахабибди? — гэжэ басаган асууна.

— Сэхэ тэрэ һамганай гэртэ ошое, — гэбэ мориниинь. — Вишни морин бэшэ болохоб, нэгэ алаг буруу болоод лэ тугалай дээдэ тээ. Ши ошоод тэрэ һамганайда орохош. Тиихэдэшни: "Аи, басаган, ерээбшии?" — гээд угтаад абаха. "Ерээ, ерээ", — гэхэщ. Тиигэжэ хөөрэлдэжэ байхадатнай, би гэрынь ошоод шүргөөхэб. Тэрэпши һэеы гэртэй. Тэрэ һэеы гэрыень хамуутай буруу болоод шүргөөхэб. Гараад өөрөө тууха. Ши тэрэ һамганда хэлэхэш: "Эжы, эжы, тэрэ гурбан шагайем үгыштаа, би наадахамни", — гэхэш. Тиихэдэшни тэрэ шагайеш гаргажа үхэ. Тиигээд лэ тэрэ шагайгаараа наадажа һуухадашни, би ерээд лэ тэрэ һэеы гэры­ень шургеежэл байхаб. верее гараад лэ туужал байха. Тиигээд лэ хашартай болоходонь: "Басаган, гараад тэрэ буруу туужархи", — гэхэ. Гараһаар лэ минии нюрган дээрэ һуухадаш, би саашаа гүйлгэжэрхихэб, — гэбэ мориниинь.


5 Тиигээд лэ тэрэ шолмос һамганда хүрэжэ ерэхэдэнь, эгээл мориниинь хэлэһээр болобо ха. Алтан шагайгаа абаад, иаадажа һуухадань, шолмос һамган буруу үлдэхэ гэжэ гаргаба тэрэ басагые. Басаган rapahaap лэ мориндоо һуугаад гүйлгэжэрхибэ. Гэртэһээ мордоходоо баруугаараа гурба эрьелдэжэ, алтан хуурай абаба, зүүгээрээ гурба эрьелдэжэ, алтан хэдэргэ абаба. Тэрэ шолмос һамган басаганай хойноһоонь үлдээлнэ, хара гүрөөһэн болоод үлдээлнэ, эреэн гүрөөһэн болоод үлдээлнэ. Элдэбын амитан болоод лэ хү­рэжэ ерэдэг байгаа. Гэртэһээ гархадаа нэгэ ном абаһан байгаа. Тэрэ номой хуудаһа таһалаад лэ шэдэдэг байгаа. Тэрэ номой хуудаһанай барагдахада, алтан хэдэргэнь хүсэгүй болоо. Тиигээд лэ тэрэ басаган гэртээ ошоһоной хэрэггүй, һалаа юм байт, эдюулхэл ёһотойб гээд лэ, арбан хоёр гэшүүһэтэй агар зандан модоной доро ерэжэ байгаа байна тэрэ морьтоёо. Алтан хуурайһаань эдьхымээ гаргажа эдеэд байдаг байгаа.


6 Тэндэ байхадань, нэгэ хаанай малшан хүбүүн ябаад лэ, хаанда тиимэ басаган байна гэжэ хэлэбэ ха. Тэрэ хаан хадаа һамганай хойноһоо үхэхэеэ байдаг хаан байгаа.

— Тэрэ басагые барижа асарагты, — гэбэ ха тэрэ хаан. Хаан хоёр һамгатай байһан, гурбатьхи һамган болгожо абахал хань тэрэ басагайе. Тиигээд лэ тэрэ басагые асаруулаад, һамга хэбэл даа тэрэ хаан. Тиигээд лэ тэрэ һамга абаад бяйхадаа, бага һамганиинь гэдэһэтэй болоо ха, гаргаха.


7 Хаян албанда мордохо болобо ха. Гурбан һамгаяа һуулгаад лэ асууба:

— Зай, ехэ һамган, албанһаа ерэхэдэмни юу табихабши?

— Бутын шэнээн булган малгай оёод байхаб, — гэбэ ха ехэ һамганиинь

— Зай, дунда һамган, юу табихабши албанһаа ерэхэдэм?

— Далан хоер тобшотой дардам торгов дэгэл оёод байхаб, — гэбэ дунда һамганиинь.

— Зай, бага һамган, юу табяад байхабши албанһаа ерэхэ­дэм? — гэбэ хаан.

— Алтан сээжэтэй, мүнгэн бүгсэтэй хүбүү гаргаад байхаб, — гэбэ бага һамганиинь.

8 Зай, хаан албанда мордобо. Тиихэдэ хоёр ехэ һамгад хөөрэлдэнэ ха: "Зай, бидэ хоёр хэды жэлдэ байгаад иимэ хүбүү гаргаагүйбди. Энэшни гэдэһэтэй болоо, иимэ юумэ гаргахань гээшэ. Албанһаа ерэхэдээ хаан маанашы һалгаад лэ, энэ һамгатайгаа байхаяь гээшэ. Бидэ зангирхалшай* гээшэ", — гэлдэжэ хөөрэлдэнэд.

Тэрэ хоёр һамгад түрүүлбэ гэнэштаа тэрэ бага һамгые. Хүбүүн гарахадаа оройдоо нэгэ яларма юумэ гараа гэнэштаа. Хоёр ехэ һамгад тэрэ хүбүүе утаариин нүхэн соо хадьтихадань, орой һолонго татажа байна. Тэрээнһээнь абаад, хэрэлдэжэ байһан нохойн дунда хадьтиба. Малай ерэхэдэ, тэдэ нохойнууд дундаа хээд унтаа. Тэндэһээнь абаад, наншалдажа, хэрэддэжэ байһан буурын дунда хадьдерхёо. Зогдортоо оройгоод, дундаа хээд унташоо. Тиигээд байхадань далайн нэгэ ехэ нуурта хадьдерхёо, yha руу.


9 Хаан албанһаа бусажа ерэбэ ха тэрэ үедэ. Ехэ һамгая булган малгай барижа угтажа байна гэнэ. Дунда һамган далан хоёр тобшотой дардам торгон дэгэл оёод байна. Багал һамган бариха юумэ үгы. Бага һамганай тэрэ хүбүүень уһанда хаяхадаа, нохойн гүлгэ мансылжа орхиһон байгаа ехэ һамгад. Мансылаатай гүлгэ харахадаа, хаан ехээр сухалдаад:

— Энэ һамганай гарынь хуха сохёод, уһанай хажууда абаашажа хаягты! — гэбэ ха.

Тэрэ һамган уһанай хажууда гаргуй болоод хэбтэнэ. Тиихэдэнь лэ ябагаар ерэһэн, ниидэжэ шадахагһй борбилоо юу хөөн срээд, набша сэсэг эдеэд, хүлтэй болоод ябадаг, далитай болоод ниидэдэг, иимэ болобо гэнэ. "Тэндэһээнь иигээд эдихэдэ ямарыемааб", — гээд лэ эдибэ. Тиигээд гарынь һайн болобо.


10 Тэрэ уһанайнгаа эрьедэ байжал байна ха хааиай бага һамган. Тэрэ нуурһаань эрьедэ иэгэ н гараад наададаг байгаа. Наада-ад лэ тэрэ н уһанайнгаа эрьедэ унташаба. Унтажа хэбтэхэдэнь, тэрэ е баряа ха хаанай бага һамган.

— Хэнэй мши? — гэжэ тэрэ нһээ асууба.

— Хада хабсагай абатайб, хаб загаһан эжытэйб, — гэжэ тэрэ н харюусаба.

— Ши минии н гээшэш! — гэжэ тэрэ ндэ хэлэнэ.

— Минин эжы haa, баруун альган дээрээ энэ хухэнэйнгов hy һаажа угэ, — гээ ха тэрэ н.

Хүхэнэйнгөө hү һаажа үгэбэ ха тэрэ ндээ. Тиигээд лэ хоюулаа байдаг болоо ха. Тэрэ һамган тэйгээ мунөөхи арбан хоёр гэшүүһэтэй агар зандаи модоной оёорто ерэжэ һуунад ха, алтан хуурайнь бии.


11 Теэд н горьтой болобо ха. Горьтой болоходоо:

— Яаһан, юун гэһэн, хаанаһаа ерэһэн хүн зон гээшзбибди? — гэжэ н эхэһээ асууна.

Тиихэдэнь эхэнь хуу хөөрэжэ үгэбэ. Хайшан гээд хаанайда ошоһоноо, хаанай һамган болоһоноо, юуш үлөөнгүйгөөр. Зай, н хэлэжэ байна гэнэ:

— Би энэ хаанайда ошоноб, — гэжэ.

— Бай, ни, наһаншни арай бага байна, — гэжэ эхэнь хэлэнэ.

— Юундэ ошохогүй н гээшэбиб? — гэнэ тэрэ ниинь.

— Ошохыншье ошоорой, нэгэ заа эртэ байна гээшэ, — гээ ха эхэнь

Эжынгээ үгэ дуулангуй ошоо байна тэрэ хаанайда бадарша лама болоод, таһархай дэгэлтэй.


12 Хаанайда ороод:

— Мэндөө, мэндэ, — гэжэ мэндэшэлбэ тэрэ бадарша лама.

Үдэшэ болоһон хойно хаан хэлэнэ:

— Заа, бадарша лама, түүхэ хэлэл даа, — гэнэ.

Энэл түүхые хаанай албанда ошоһонтой хуу хөөрэжэ үгэбэ тэрэ н. Хаан унтаагүй хоноо. "Бадарша ламын" унтажа байхадань лэ, һэмээхэн ошожо ерээд лэ харахадань, алтан сээжэтэй, мүнгэн бүгсэтэй н лэ байжа байгаа. Тиигээд лэ эжышни хаанаб гэжэ һураад, тэрэ бага һамгаяа асарба.

Нүгөө хоёр һамгадуудаа гартань һабар, нюргандань араг хэжэ, хохиршон, унэһэшэн, шоройшон болгобо.

Бага һамгатайгаа, нтэеэ һууба ха даа жаргалтай.

Младшая ханша и ее златогрудый сын

1 В раннее, давнее время жил один богатый человек. У того богача была одна дочь. Было у этой девушки три золотые бабки Она играла этими золотыми бабками. Идет как-то богач, подходит к нему старуха-шолмос и говорит:

- Съем я тебя.

Тогда богач говорит:

- Не ешь меня, съешь мою единственную дочь.

- А как я съем твою дочь?

- Пройдешь расстояние одних суток, потом дальше расстояние еще трех суток пройдешь [25], там подождешь. Там, где было наше прежнее жилище, я закопаю в землю те три бабки, которыми играла дочь. Ты возьмешь эти бабки, дочь моя придет, станет искать их. Тогда-то ты ее поймаешь и съешь.

2 Когда они переехали на новое место, дочь спрашивает:

- Отец, а отец, где мои золотые бабки? Мать, а мать, где мои золотые бабки?

Отец отвечает:

- Не спрашивай отца, знает мать твоя.

Прошло три дня, девушка взяла узду и пришла в табун.

- Ну, так который из вас будет моим конем? - спрашивает она.

Подходит к ней плохонький лончак.

- Я буду [твоим конем], - говорит.

3 Три раза подходил этот лончак. Тогда девушка поймала его, привела домой, надела на него чудесную шлею и оседлала золотым седлом. Под тяжестью седла, узды, шлеи лончак покачивается взад и вперед Тяжелый стальной кнут девушки свисает вниз по лопатке [коня]. Вскоре они отправились обратно, туда, откуда перекочевали.

Конь спрашивает:

- А куда ты направляешься?

- Пропали мои игральные бабки, поеду, поищу их на месте прежнего нашего жилища, - отвечает девушка.

- Нет, это не так. Отца твоего хотела съесть старуха-шолмос, а он велел ей съесть тебя. Договорились они со старухой-шолмос, и зарыл он твои бабки. Теперь твои бабки в руках старухн-шолмос, - говорит ей конь.

4 - Что же нам теперь делать? - спрашивает девушка.

- Поедем прямо к старухе-шолмос, - советует конь. - Я из коня превращусь в пестрого бычка чуть побольше теленка. Приедем, ты зайдешь к старухе-шолмос. Она встретит тебя и скажет: "А-а, девушка, пришла?" "Пришла, пришла", - ответишь. Пока вы будете разговаривать с ней, я буду тереться об ее юрту. У нее войлочная юрта. Обернувшись паршивым бычком, я буду тереться об эту войлочную юрту. Она сама выйдет, чтобы отогнать [меня]. Ты ей скажешь: "Бабушка, бабушка, дайте мне мои три бабки, поиграть хочу". Тогда она вытащит и отдаст твои три бабки. Пока ты будешь играть этими бабками, я буду все тереться об эту ее войлочную юрту. Она же будет выходить и отгонять меня. Когда это ей надоест, она скажет: "Девушка, выйди, прогони этого бычка". Как ты выйдешь, сразу прыгнешь мне на спину и я поскачу, - сказал ее конь.

5 Когда они приехали к старухе-шолмос, все произошло так, как говорил конь.

Взяла девушка свои золотые бабки и стала играть ими старуха-шолмос велит ей выйти и прогнать бычка. Вышла девушка, тотчас вскочила на коня и помчалась. Когда она уезжала из дома, справа налево сделала три круга - взяла золотой напильник, слева направо сделала три круга - взяла золотую кожемялку. Старуха-шолмос гонится за девушкой, оборачиваясь то медведем, то тигром, в разных зверей превращалась [26], пока гналась за ней. Девушка, убегая, отрывала листы из книги, которую она захватила с собой из дома. Когда кончились листы этой книги, золотая кожемялка потеряла свою волшебную силу. Девушка поняла, что домой возвращаться теперь опасно - не миновать гибели. И отправились они с конем к сандаловому дереву с двенадцатью ветвями, так и остались под ним жить. Еду они добывали при помощи золотого напильника [27].

6 Как-то мимо них проходил пастух, пасший ханское стадо. Хану он сказал об этой девушке. А хан тот до смерти любил женщин

- Приведите мне эту девушку, - приказал он.

У этого хана было две жены, решил взять третью, ту девушку. Привели ее к хану, и эта девушка стала его третьей женой. Так он взял ее в жены, и младшая ханша [вскоре] собралась родить.

7 Хан собрался в дорогу. Посадил перед собой трех своих жен и спрашивает:

- Ну, старшая жена, что приготовишь к моему возвращению?

- Сошью соболью шапку величиной с кочку, - отвечает старшая жена.

- Ну, а ты, средняя жена, что приготовишь к моему возвращению?

- Я сошью дэгэл из шелестящего шелка на семидесяти двух пуговицах, - отвечает средняя жена.

- Ну, а ты, младшая жена, что приготовишь к моему возвращению?

- Рожу сына с золотой грудью и серебряным задом, - отвечает младшая жена.

8 И вот хан отправился в дорогу. А две старшие ханши говорят между собой: "Сколько лет живем, а такого мальчика не родили. А она скоро родит такого сына. Вернется хан из поездки, прогонит нас и останется с этой женой. Пропали мы".

И эти две женщины приняли роды у младшей ханши. Родился мальчик, ослепительно сверкающий. Когда старшие ханши бросили того мальчика в утари - яму для дымления кожи, [яма вся] осветилась радужным сиянием. Взяли они его оттуда и бросили дерущимся собакам. Когда к ним стало приближаться стадо, собаки взяли и спрятали мальчика возле себя, так и уснули вместе с ним. Тогда [старшие ханши] забрали его оттуда и бросили мальчика дерущимся верблюдам. [А те] окутали его своей гривой, так уснули они вместе. Затем [ханши] бросили мальчика в воду, в глубокое море.

9 Тем временем хан вернулся из поездки. Старшая жена встречает и подносит ему соболью шапку. Средняя жена сшила дэгэл из шелестящего шелка на семидесяти двух пуговицах. Только младшей жене нечего поднести [хану]. Вместо брошенного в море мальчика, старшие ханши подложили завернутого щенка. Когда хан увидел завернутого щенка, сильно разгневался.

- Переломайте этой женщине руки, отведите на берег моря и бросьте ее там! - приказал он

Лежит она на берегу со сломанными руками и видит, как подходят воробьи и другие [птицы], которые не могут летать, съедают цветы, листья, и тут же у них заживают ноги, крылья, и они улетают. "А что, если и мне попробовать", - подумала она и тоже съела несколько цветков и листочков. Так руки у нее зажили.

10 И жила младшая ханша на берегу того моря. Из воды выходил иногда один мальчик и играл на берегу. Как-то раз тот мальчик играл и уснул на берегу. Когда он спал, младшая ханша схватила его и спрашивает:

- Чей ты сын? - спросила она у того парня.

- Отцом мне приходится утес, а матерью - нерпа [28], - отвечает тот мальчик.

- Ты же мой сын! - сказала она.

- Если ты и вправду моя мать, то со своей правой ладони напои меня грудным молоком, - говорит мальчик.

Напоила она сына своим грудным молоком, и стали они жить вдвоем. А потом мать с сыном отправились к сандаловому дереву с двенадцатью ветвями и стали жить под ним, и золотой напильник был при них.

11 Вскоре сын подрос и спрашивает у матери:

- Кто же мы такие, откуда мы пришли?

И мать ему поведала обо всем. Рассказала о том, как она оказалась у хана, стала его женой, ничего не утаила. Тогда сын заявил:

- Я пойду к этому хану.

- Подожди, сын мой, ты мал еще, - отговаривает мать.

- Почему я не должен пойти? - говорит он.

- Пойти-то ты пойдешь, но сейчас еще рановато, - сказала мать.

Не послушался сын, надел рваный дэгэл, отправился к хану, приняв облик бадарчи-ламы.

12 Приходит он к хану.

- Мэндэ-э, мэндэ-э, - поздоровался "бадарчи-лама".

Когда настал вечер, хан говорит:

- Ну, бадарчи-лама, расскажи сказки.

Все рассказал этот парень, все, что произошло после отъезда хана. Всю ночь хан не спал. А когда "бадарчи-лама" заснул, хан тихонько подошел к нему, смотрит, а перед ним парень с золотой грудью и серебряным задом. Хан расспросил, где сейчас находится его мать, а затем привез домой свою младшую жену.

А двум другим женам дали в руки грабли, к их спинам привязали корзины и заставили собирать сухой навоз, выгребать золу и убирать мусор.

Вместе с младшей женой и сыном [хан] зажил счастливой жизнью.

Поделиться —
На нашем сайте собрана большая коллекция сказок на разных языках.

Проект “Байкальские сказки” создан в 2015 году для детей и их родителей, которые любят и читают сказки!

При копировании материалов ссылка на источник обязательна.

Мобильная версия

Яндекс.Метрика