Байкальские сказки
Гурэ Арагшаа

1 Урай сагта нэгэ хүбүүн байгаа. Үгытэй урса гэртэй, эхэ эсэгэгүй, гури гянса шара нохойтой.

Эсэгэнь бусахадаа, нохойгоо хүүрээр ябаарай гэһэн байгаа. Нохойнь байтараа зүүн урагшаа хараад хусадаг болоходонь, хүбүүн нохойтоео зүүн урагшаа ошобод. Нюргаяа дабажа гарахадань, нэгэ эзэгүй дайдада урса гэр байба. Ороходонь, гэртэ хэншьегүй, шэрээ дээрэ янза бүриин эдеэн, ном һаадаг, хүбүүндэ тэараха хубсаһан байба.

Эдеэлээд, нохойнь баһа урагшаа гүйбэ, хүбүүнэй хойноһоонь ошоходо, нэгэ ехэ гэр, сэргэдэ үндэр һайхан морин, повозко тэргэ*, алталмал эмээл байба.

2 — Зай, иигээд 6и шамайе һуури дээрэшни асарааб. Наһамни болоо, — гэжэ нохойнь Гурэ Арагшаа хүбүүндэ хэлэбэ.

— Ши намайгая орхеод бу ухыш, хэн намда хяргыемни заажа үгэхэб?

— Мориншни заажа үгэхэ, — гэжэ нохой харюусаба — Хани нүхэршни эндэһээ урагшаа Шааза хаанай бага басаган байха, — гээд нохойнь наһаа бараба.

Нэгэ хэды сагай ошоһон хойно хүбүүн хубилжа, сагаан ута һахалтай, буурал толгойтой үбгэн болоод, Шааза хаанай басагые үзэхэ гэжэ ошобо.

Ошоходонь, нэгэ юумэ ехэ гоёор толотобо. Энэнь сагаан шубуунай үдэн байба, моринойнгоо хүүрээр энэ үдэеэ абаба.


3 Саашаа ябаад байтараа, галта гүрөөһэнэй эбэр олобо. Тэрээнээ абажа саашалхадаа, галта шулуу оложо абаба. Гүрэ Арагшаа иимэ ехэ гурбан эрдэнитэй болоба

Шааза хаан газаагаа олон баатар һахюултай, эндэ хүн ородоггүй байба. Нэгэ үүдэ ошоод тоншоходонь, хэншье дуугарбагүй, хоёрдохи үүдэ тоншоходонь, баһа хэншье нээбэгүй, гурбадахи үүдэ тоншоходонь, арай гэжэ нээбэ. Энэнь моринойнь хэлэһэн ehoop энэ үүдэниинь нээгдэбэ.

— Газаа досоо ябажа хэрэгээ хэлэхэгуйб. Ганса Шааза хаанда хэлэхэб, — гэжэ "үбгэн" баатарһаа һалабагүй. Тиигээд хаанда дуулгахадань, хаан оруулха гэжэ захирба.


4Хаанай хэрэмдэ орожо, "үбгэн" Шааза хаянтаи хөөрэлдэжэ, иигэжэ хэлэбэ:

— Баян хүнэй хүлһэншэб, адууень үгы болгоод бэдэржэ ерээб. Адууниинь танай адуунаар ниилэшөө гү?

— Адуушанһаа энээн тухай һура.

— Тиимэһээ намда бэшэг үгыт. Танай нэгэ газарта амаржа болохо гү?

Хаан тиихэдэнь оруулжа, адуушанһаа hypaжa бэшэмэл захиралта үгэжэ, үбгэни нэгэ заахан гэртэ байлгаа.

Үбгэн нэгэтэ һүни галта сагаан шубуунайнгаа үдэ үзэбэ. Тэрээнһээ толорһон толон хаанай үхибүүдэй, хоёр басагадай ябха-да харагдажа, тэдэнэр ехээр һайхашаажа:


5 — Юу толотуулбат, үбгэн? Манда үзүүлыт тэрээнээ.

— Минии заяата һайн нүхэрни эндэ юм. Намда нүхэр болохо гуш? — гэжэ хаанай бага басаганһаа һураба.

— Болохо, болохо, — гэжэ ехэ эгэшэнь харюусаба. — Ганса харуулыш тэрээнээ маанадта.

Энэ толыень хаан һүни хаража, углев болоходонь, тэрэ үбгэниие татуулжа:

— Юу һүни толотуулбаш? Хэлэ намда. Тэрээнээ үгэ!

Үбгэн яахашье аргагүй боложо, галта сагаан шубуунаа үдэ үгэжэ гараба.


6 Хойто һүнинь үбгэн галта гүрөөһэнөө эбэрые толоруулба. Хаан баһа үбгэеэ татажа асараад, мүшхэжэ:

— Тэрээнээ үгөөгүй һаа, түмэр хаалтада хаягдахаш, — гэжэ аашалба.

Үбгэн галта гүрөөһэнөө эбэрые үгэхэ болобо.

Гурбадахи Һүниндее үбгэн галта пгулуугаа ялалзуулжа, хаан ехээр гайхажа, верее үбгэнэй байрада ерэбэ. Ерэхэдэнь, нэгэ аалуу-хан улаан хүбүүн Ьуужа байба. Хаан гайхажа тагнажа, ойлгожо ядан байба.

— Би хубилдаг хун гээшэб! — гэжэ хаанда хүбүүн хэлэбэ. Хүбүүн Гурэ Арагшаа хаанайда ошоходонь, хаан ехээр хун-

дэлжэ ямбалжа:

— Хүбүүн, яагаа гоё юумэ толотуулнаш? Намда узуулыш тэрэнээ! — гэбэ.


7 Шулуугаа үгэжэ, хаандаа ябаһан хэрэгээ хэлэбэ:

— Би танайда байха дуратайб. Хүрьгэн боложо орохо һанаатайб, — гэбэ.

Хаан хүбүүгээ байлгажа амаруулба. Гүрэ Арагшаа бохигор боро даагаяа хаанай газаа асарба. Нэгэ hapa амарба. Хаан һарайн дууһахада:

— Хүрьгэн, галта шубуугаа бэеэрэнь асаржа үгэ, — гэбэ.

Гүрэ Арагшаа галта шубуугаа бэдэржэ ошобо. Хоёр һарА болоод байхада, уһанай хажууһаа хоёр сагаан шубуун гараба.

— Бариха арга бии. Ши минии һүүлдэ урьха барижа уя, — гэжэ мориниинь хүбүүндээ хэлэбэ.


8 Һүни сагаан шубууд ерэбэ. Моринойнгоо һүүлдэ хэһэн урьхадань нэгэ шубууниинь оршобо. Хүбүүн галта шубуугаа барижа, хаянайда ерэбэ. Хаан ехээр баярлажа, хүбүүгээ нэгэ һара амаруул6а. Һарын дууһахада, хаан хүрьгэн хүбүүгээ дуудажа асараад:

— Галта хара rүpөөhөө бэеэрэнь барижа асара, — гэбэ.

Гүрэ Арагшаа галта гүрөөһэ барихаяа нэгэ hapa ябаба, олобогүй. Гурбадахи hapa coo намнажа эсээгээд, арай гэжэ бариба. Иигэжэ зургаан hapa ябаба. Галта хара гүрөөһэ арай амидаар асаржа, тэрээнээ элшэжэ эдэгээгээд, хаанда асаржа үгэбэ.


9 Хаан Гүрэ Арагшаае нэгэ hapa амаруулба. Һарын дүүрхэдэ:

— Галта шулуу бэдэржэ асаржа үгэ, — гэжэ хаан эсэгэ 6aha эарлиг гаргаба.

Хоёрдохи һарайн эсэстэ, нэгэ ехэ хабсагайн нүхэндэ галта шулуун толоржо байба. "Самсаа, орёолгоо таила!" — гэжэ мориииинь хэлэбэ. Тэрэ нүхэ руу орожо, арай гэжэ оложо, гаргажа тэрээнээ. Иигэжэ гад шулуугаа оложо, хаанда асаржа үгэбэ.

Һapa амарба һарын эсэстэ 6aha юун гэжэ хэлэгшэ ааб гэжэ Гүрэ Арагшаа һанаан болон һууба. Мүн хаан нэгэ һарын үнгэрхэдэ, хүрьгэеэ дуудажа асараад:


10 — Далай Лусан хаанайда ошожо, сагаан боро азарга асаржа моридтомни таби, — гэбэ.

"Энэ захиралтыень яагаад дүүргэхэ юм", — гэжэ һанажа байха-дань, мориниинк

— Тэрэ азаргыень барихабди. Түмэр хазаар, түмэр шүдэр абаа-рай, — гэбэ. — Намайе эмээл юумыемни тайлаад, далайн захада табяарайш, барихаб.

Далай Лусьш азарга ерээд үтьхэлэлдөөд, сабсалдаад, барилдаад, булшангынь хазаад даража унагааба, шэлэ дээрэнь хазаад, яра шарха болгообо. Хүбүүн азаргыень түмэр хазаараар хазаарлаад, түмэр шүдэрөөр шүдэрлөөд, гэдэргээ бусажа ерэбэ. Далай Лусын ерэн адуун азаргаа дахаад, Шааза хаанайда ябашаба.


11 Хаан сагаан боро азаргаа хааха байра бэлдээд һууба. Азаргаяа эмнэжэ эдэгээгээд, адуундаа табиба. Нэгэ hapa амарба Гүрэ Арагшаа. Тиигээл хаан һамгагуи байжа:

— Далай Лусан хаанай басага асаржа үгэ, хани нүхэр хэхэеэ тэрээнһээ һурахамни, — гэжэ хаян дахин эльгээбэ.

Энээнээ дүүргэхэдэнь, 6aha мориниинь Гүрэ Арагшаада туһалба:

— Далайда хүрөөгүй ябхадаа, жолооемни шэрүүлээд табяарай, — гэбэ.


12 Далай Лусын байрада хүрөөд, иишэ тиишээ жороолно. Зон, түшэмэд мориной жороолхыень һонирхожо, барихаяа һананад. Эрэ хүнэй дүтэшье мориниинь ошоногүй, морин басаган зоной хажуугаар жороолно. Далай Лусан хаанай басаган барижа унаад, хүрээ соогуураа жороолуулба. Басаган ехэ таашаажа, ушвв саагуур, холуур туршахамни гэжэ, басаган жороолуулһаар, морин дээшээ жороолбо. Морин хии шэнгеэр хиидэжэ, басагаяа дээгүүр хөөрүүлэн абажа ябашаба. Морин хүбүүндээ гүйлгэжэ ерээд, басаган сухалтайгаар: 'Би шинии мэхэдэ орожо эндэ ерэбэб, шинии гарта ороһон хойноо ошохол болоо бэзэб даа", — гэбэ.


13 Гүрэ Арагшаа Далайн Лусын басага Шааза хаандаа асаржа үгэжэ, Шааза хаан тэрэ басагаар һамга хэбэ. Хүрьгэнэйнгээ гэртээ ерэжэ, амараа бодожо байхада, 6aha нэгэ захиралта хатанай талаһаа оробо. "Минин байрын далайн хөөһэ асараагүйдэ, бидэ Шаа­за хаантай хамта һуужа шадахагүйбди", — гэжэ Далай Лусын басаган хэлэбэ.

Гүрэ Арагшаа далаида ошохо бодожо, мориниинь:

— Нэгэ һуулга абаха, — гэжэ хэдэбэ.

Мориншшь далайн захада ошоод;

— Иимэ муухай yha хараагүйб, — гэхэдэнь, далай уурлажа, ехээр долгилоод, далайн хөөһэн һуулга соонь орошобо. Далайнгаа хөөһэ абаад, гэртээ бусахадань, һамганиинь иигэжэ Гүрэ Арагшааяа зарана гэжэ эсэгэдээ ехээр муулажа, тэнгэридэ сагаан шубуун боложо дэгдэшэбэ.


14 Басаганайнгаа иигэжэ ябашхада, хаанайхид Гүрэ Арагшааһаа түбэгшөөжэ: "Яахаб, яахаб", — гэлдэн һуутараа, хаанай ехэ басаган:

— Би дуу басаганайнгаа орондо байһуумдаа, ошохоб тэдэнэйдэ, — гэбэ.

Гүрэ Арагшаагай ерэхэдэ, тэрэ эгэшэ басаганиинь һамганайнь орондо байжа, хүбүүн таняашье боложо, үгышье байба. Энэ басагатайнь жэл һуугаад байтараа, тэрэнь иигэжэ хэлэбэ:

— Баабаймни нэрэ үдэр гарахаа байна, ехэ найр наадан боло-хо, ошоебди.

Хүбүүн:

— Ошохогүйб, — гэжэ хээрэ гараад, һамганиинь эсэгындээ гансаараа ошобо.


15 Хүбүүнэй гэртээ ерэхэдэ, шэнэ дэгэл оёотой, ганса тобшо хадагдаагүй байба. Газаа наяраан таяраан боложо, һамганиинь:

— Намай буулгажа аба, — гэжэ хашхарһаар, һогтуу орожо ерээд, оёотой байһан дэгэл хараад:

— Энээниие мүнөөдэр особ, — гэжэ тобшо хадахадань, дэгэлэнь хүбүүндэнь таарабагүй.

Хойто жэлдээнь басаганай нэрэ үдэр боложо, һамган баһа гансаараа эсэгындээ ошожо найрлаба.


16 Гүрэ Арагшаагай агнаад гэртээ ерхэдэнь, нэгэ roe дэгэл оёгдһон аад, тобшогүй байба. Хүбүүнэй дэгэл үзэжэ байхада, һамганиинь ержэ:

— Намайе тэргэ моринһоомни буулгажа абыш! — гэжэ һогтуутаар хашхархань дуулдаба. Гүрэ Арагшаа гаража, һамгаа һогтуушаг юумэ буулгажа, гэртээ оруулба. һамганһаань:

— Дэгэл хэн оёоб? — гэжэ һурахадань, һамган:

— Би оёоб, — гэжэ хүндэрхүүгээр дуугарһаар, тобшыень дэгэлдээ хадахадань, хүбүүнэй дэгэл баһа таарабагүй.


17 Гурбадахи жэлдэнь хүбүүнэй нэрэ үдэр болобо. Һамганиинь гансаараа баһа найрлахаа ошобо. Хүбүүн агнажа гарһанаа, гэртээ эртээр ерэбэ. Гэртээ ороходонь, еерыниинь урдахи һамганиинь ерээд, дэгэл оёжо һууба. Хүбүүн одоошье мүнөө хэнэй оёһон дэгэлнүүдэи байһые мэдэбэ. Хоюулан уни хөөрэлдэжэ, юун болоһыень ойлгобод. Тиигэжэ һуутарань, газаа тэргэ морин тэр-нир гэһээр һамганиинь ерэжэ:

— Намайе гэртээ буулгажа абааша, оруула! — гэһээр зандилан хашхарба. Гүрэ Арагшаа гарабагүй, һамган оржо ерхэдээ дүү басагаяа хаража, хашхаран хайхиран, бархиржа оробо. Эгэшэ дү хоёр хэрэлдээд, эгэшэеэ гэртэнь ябагаар үлдэбэд. Шааза хаан яахаб гэжэ ехэ гайхажа, хүрьгэеэ ерэхэ гэбэ. Хүрыэн ерэбэгүй.


18 Шааза хаанай хатан ерэн юһэн адуунай hү бусалгаад:

— Тэрээн соогоо шунга*, — гэбэ. — Хэрбээ тэрээн соогоо шунгажа гараа хадаа, ши минии ёһотой нүхэр гээшэш, би шамтай наһан соогоо һуухаб, шунгажа гараагүй һаашни, шамтай hyyxaгүйб, — гэбэ.

Шааза хаак яахашье аргагүй болоходоо, хүрыэн хүбүүндээ хөөрэжэ үгэжэ, туһалхыень гуйжа: "Минии түлөө ерэн юһэн адуунай һүн соо шунгахаш", — гэжэ захирба.

Гүрэ Арагшаагай мориниинь энэшье ехэ захиралта бүтээхэдэнь баһа туһалба:

— Шинии ерэн юһэн адуунай һүн соо ороод шунгахадашни, тогооной хажууда ошожо, байха хусөөрөө турьяхаб. Ши намай тогоондоол дүтэ абаашаарай, — гэбэ.


19 Тиигээд ерэн юһэн адуунай һуншье һаагдажа, Гүрэ Арагшаа­гай бусалжа байһан һүн соо щунгаха үдэр болобо. Моринойнгоо хэлэһээр, морёо тогоондоо дүтэ абаашаад оробо. Хүбүүнэй тогоондо орохотой хамта мориниинь ехээр турьяжа, байһан һуень манан болгожо дэгдээбэ. Иигэжэ Гүрэ Арагшаа бусалжа байһан һүн сооһоо амидыгаар гараба.

Хаан Гүрэ Арагшаагай амидыгаар гарахые хаража, би шунгажа туршахамни гэжэ ороод, бусалжа байһан һүн соо дүрэжэ үхэшэбэ. Хаанай үхэшхэдэ, Далай Лусан хаанай басагаар Гүрэ Арагшаа һамга хэжэ, хаан боложо, өөрынгөө һамгатай, Далай Лусын басаган һамгатай һууба.

Гурэ Арагша

1 Давным-давно жил один парень. Рос без отца и матери. Жил он в убогом шалаше. Была у него только одна рыжая собака.

Отец, умирая [78], наказал сыну, чтобы он слушался советов своей собаки. С некоторых пор собака стала лаять, повернувшись в юго-восточную сторону. Тогда парень отправился с собакой на юго-восток. Перевалили они через хребет и оказались в безлюдной местности, где стояла только одна избушка. Зашли, в избушке никого нет, зато на столе - разная еда, [на стене] лук и стрелы, и тут же одежда, как раз впору парню.

Поели, и собака опять побежала вперед. Парень пошел следом и увидел большой дом. Около коновязи стоял высокий красивый конь, а рядом - телега-повозка и седло позолоченное.

2 - Вот и привела я тебя на место твоего жилья, а теперь настала пора умереть мне, - говорит собака парню Гурэ Арагше.

- Не оставляй меня, не умирай. Кто же теперь мне дорогу [в жизни] будет указывать?

- Конь твой укажет. А суженая твоя - младшая дочь Шаза-хана, находится в южной стороне, - сказала собака и испустила дух.

Через некоторое время парень принял облик седовласого старика с длинной бородой и отправился за дочерью Шаза-хана.

Подъехал - и перед ним что-то красиво засветилось. Это было перо белой птицы [79]. По совету коня [парень] взял то перо.

3 Поехал дальше и нашел рог огненной косули. Взял его, отправился дальше и нашел светящийся камень. Так Гурэ Арагша стал обладателем трех драгоценностей.

Дворец Шаза-хана охраняло много баторов, туда никого не пропускали. Подошли к одной двери, постучались - никто не ответил. Постучались во вторую дверь - никто не открывает. Постучались в третью дверь - кое-как открыли. Открылась эта дверь, как и предсказывал конь.

- Я вам на ходу ничего не скажу. Только Шаза-хану скажу, - настойчиво говорил "старик" баторам. Когда о нем доложили хану, тот приказал пропустить его.

4 "Старик" вошел в ханскую крепость и, разговаривая с Шаза-ханом, сказал:

- Я - работник одного богатого человека, потерял его коней, вот и ищу. Не пристали ли они к вашему табуну?

- Спроси об этом у табунщиков.

- Тогда отправьте со мной письмо [к табунщикам]. Можно мне где-нибудь у вас отдохнуть?

Хан впустил его, отдал ему письмо с приказом спросить у табунщиков и поселил "старика" в маленькой избушке.

Как-то ночью "старик" стал рассматривать перо огненной белой птицы. Идущее от него сияние увидели дети хана. Любуются им две дочери хана и спрашивают:

5 - Что это у вас светится, старик? Покажите нам.

- Здесь находится моя прекрасная, судьбой предназначенная невеста. Хочешь стать моей женой? - спрашивает он у младшей дочери хана.

- Станет, станет, - отвечает старшая сестра. - Только покажи.

Этот свет заметил ночью и хан, а утром приказал "старику" явиться.

- Скажи мне, чем светил [ночью]? Отдай его мне!

"Старику" ничего не оставалось, как отдать перо огненной белой птицы.

6 На следующую ночь засветился у "старика" рог огненной косули. Хан опять позвал "старика" и стал угрожать:

- Если не отдашь мне его, брошу тебя в железную темницу!

Пришлось "старику" отдать рог огненной косули.

На третью ночь у "старика" засиял огненный камень. Удивленный хан сам пришел в жилище "старика". Видит: сидит там прекрасный молодой парень. Хан удивлен, поражен, ничего понять не может.

- Я - человек, умеющий превращаться, - говорит парень хану.

Гурэ Арагша пришел во дворец хана, хан с большим почетом принял его, хорошо угостил. Потом спрашивает:

- Парень, что светилось у тебя так красиво? Покажи мне!

7 Он передал хану камень и рассказал про свои дела.

- Я хочу остаться у вас Вашим зятем хочу стать, - сказал [он].

Хан оставил парня у себя отдохнуть. Гурэ Арагша привел своего захудалого серого лончака во двор хана. Один месяц отдыхает. Когда прошел месяц, хан говорит:

- Зять, принеси мне саму огненную птицу.

Гурэ Арагша отправился на поиски огненной птицы. Через два месяца [он заметил], как недалеко от воды взлетели две белые птицы.

8 - Есть способ поймать их. Ты привяжи силки к моему хвосту, - сказал ему конь.

Ночью прилетели те белые птицы. Одна из них попала в силки, привязанные к конскому хвосту. Парень взял ту огненную птицу и доставил хану. Очень обрадовался хан, дал парню отдохнуть месяц. Когда прошел месяц, хан призвал своего зятя и говорит: "Приведи мне саму огненную косулю".

Гурэ Арагша целый месяц искал огненную косулю, но не мог найти. Три месяца гонялся за ней, пока она не выбилась из сил, еле-еле поймал. Целых шесть месяцев проездил он. Привез огненную косулю, чуть живую, вылечил, выходил ее и отдал хану.

9 Хан дал Гурэ Арагше месяц отдохнуть. Когда прошел месяц, хан-отец опять приказывает: "Найди и принеси мне огненный камень".

К концу второго месяца в расщелине одной большой скалы заметил свет огненного камня. "Сними рубаху и заверни в нее [камень]", - советует конь. Он проник в ту расщелину, еле отыскал огненный камень, вытащил его и доставил хану.

Месяц отдыхает. К концу месяца Гурэ Арагша запечалился, думает, что на этот раз прикажет хан? Как только истек месяц, хан позвал зятя и говорит:

10 - Съезди к Далай Лусан-хану [80], пригони чалого жеребца и пусти его в мой табун.

"Как же мне выполнить этот приказ?" - думает парень. А конь [говорит]:

- Поймаем мы того жеребца. Возьми с собой железную узду, железные путы. С меня снимешь седло и другое [снаряжение], потом отпустишь на берегу моря, а я поймаю.

Прибежал чалый жеребец Далай Лусан-хана и схватился, лягаются, бьются они. [Конь Гурэ Арагши] вцепился зубами в ноги [жеребца], свалил его, придавил, укусил ему шею, изранил. Парень стреножил жеребца железными путами, надел железную узду и привел [к хану]. Следом за жеребцом к Шаза-хану пришли девяносто лошадей Далай Лусан-хана.

11 Хан приготовил конюшню для чалого жеребца. Вылечили раны жеребца и пустили в табун. Месяц отдохнул Гурэ Арагша. У хана не было жены.

- Привези мне дочь Далай Лусан-хана, я хочу жениться на ней, - сказал хан и опять отправил [его].

Выполнить это задание Гурэ Арагше и на этот раз помог конь.

- Подъезжая к морю, отпусти меня со свободным поводком, - сказал [конь].

12 Прибежал [конь] к дворцу Далай Лусан-хана и пустился иноходью. Народ, сановники любуются иноходью коня и хотят его поймать. Конь даже не приближается к мужчинам, прохаживается иноходью только возле девушек. Дочь Далай Лусан-хана поймала коня, села на него и пустила иноходью по двору. Девушке очень понравилось, она решила и дальше проехаться на коне. Поехала девушка иноходью, а конь вдруг взвился. Словно вихрь полетел конь с девушкой. Примчался конь к парню, а девушка сердито говорит ему: "Ты меня перехитрил и привез сюда. Раз я попала в твои руки, вынуждена буду идти за тобой".

13 Гурэ Арагша привез Шаза-хану дочь Далай Лусан-хана. Шаза-хан женился на ней. Зять даже не успел как следует отдохнуть, а тут опять приказ, теперь от ханши. "Пока не привезете из родных моих мест морской пены, мы не сможем жить вместе с Шаза-ханом", - сказала дочь Далай Лусан-хана.

Гурэ Арагша собрался ехать к морю. Конь сказал:

- Возьми с собой ведро.

Подходит конь к морю и говорит:

- Никогда не видел такую грязную воду.

Море разгневалось на это, заходило крутыми волнами, и пена морская попала в ведро. Взяли они пену морскую и отправились домой. А в это время жена Гурэ Арагши сильно обиделась на отца за то, что он дает и дает задания [ее мужу], обратилась в белую птицу и улетела на небо.

14 Когда она улетела, хан и его близкие испугались Гурэ Арагши. "Что будем делать? Что будем делать?' - говорят [они] между собой. Тогда старшая дочь хана сказала: "Я поеду вместо своей сестры к нему домой".

Когда Гурэ Арагша приехал, старшая дочь хана была вместо его прежней жены. Парень то узнает, то не узнает ее. Прожил он с этой девушкой год. Однажды она говорит:

- Сегодня именины моего отца, там будет большое гулянье, поедем.

- Не поеду, - сказал парень и отправился в степь. Жена одна поехала к отцу.

15 Парень пришел домой, а там висит красивый новый дэгэл, только пуговицы не пришиты. В это время раздался во дворе шум, треск, его пьяная жена кричит:

- Помоги сойти с коня. Вошла, увидела новый дэгэл.

- Я сшила сегодня этот дэгэл, - сказала она и пришила пуговицы, но дэгэл этот не подошел парню.

В следующем году наступили именины его жены. Жена опять отправилась к отцу одна и запировала там.

16 Пришел Гурэ Арагша с охоты, а дома висит красиво сшитый дэгэл, только пуговицы не пришиты. Когда парень разглядывал дэгэл, приехала его жена.

- Помоги сойти с коня, с повозки! - послышался ее пьяный голос. Гурэ Арагша вышел и помог жене сойти [с коня], завел в юрту. Спрашивает у жены:

- Кто сшил дэгэл?

- Я сшила, - сказала она хвастливо и пришила пуговицы, но дэгэл опять не подошел парню.

17 На третий год наступили именины парня. Жена его опять одна поехала праздновать. Парень был на охоте, но рано вернулся домой. Заходит в юрту, а там его прежняя жена сидит и шьет дэгэл. Долго они разговаривали, поняли, что произошло. В это время во дворе с шумом, грохотом остановилась повозка. Приехала жена.

- Помоги сойти [с коня] и войти в юрту! - кричит она. Не вышел ее встречать Гурэ Арагша. Жена сама зашла в юрту. Как увидела сестру, заревела она, заплакала. Разругались сестры. Пешком отправилась старшая сестра домой. Шаза-хан не знает, что ему делать, и просит своего зятя приехать. Но зять не поехал.

18 Жена Шаза-хана вскипятила молоко от девяноста девяти кобылиц и говорит ему: "Окунись в него. Если окунешься и выплывешь, тогда ты мой законный супруг и буду с тобой навечно, а не окунешься и не выплывешь - не буду жить с тобой".

Шаза-хан опять вынужден был просить своего зятя. Рассказал ему обо всем и просит помочь. "Ты вместо меня должен окунуться в кипящее молоко девяноста девяти кобылиц", - приказывает хан.

Конь Гурэ Арагши и на этот раз помог ему выполнить это трудное задание.

- Как только ты окунешься в молоко девяноста девяти кобылиц, я подойду к котлу и изо всех сил фыркну. Только ты подведи меня поближе к котлу, - сказал [конь].

19 Надоили молока от девяноста девяти кобылий, и наступил день, когда Гурэ Арагша должен был нырнуть в него. По совету коня, он подвел его поближе к котлу. Как только парень прыгнул в котел, конь сильно зафыркал - все молоко превратилось в туман и улетучилось. Так Гурэ Арагша из кипящего молока вышел живым

Хан увидел, что Гурэ Арагша вышел живым, решил попробовать сам. Прыгнул хан в кипящее молоко, ошпарился и погиб. Тогда Гурэ Арагша стал вместо него ханом. Взял в жены дочь Далай Лусан-хана, и вместе с первой женой втроем стали жить да поживать.